Gisteren ontving Jeannine La Rose een Musical Award voor haar rol in ‘The Color Purple’. Wat volgde was een weergaloos dankwoord. In slechts 212 woorden wist ze het publiek te ontroeren en bracht een krachtige boodschap over. Drie redenen waarom haar dankwoord opviel.
Jeaninne La Rose was slechts één minuut en 15 seconden aan het woord. Toegegeven, veel sneller had ze niet moeten spreken, want niet alles was daardoor even goed te verstaan. Maar in die wervelende minuut sprak ze over haar verleden, bedankte ze de meest relevante mensen die hebben bijgedragen aan ‘the Color Purple’, motiveerde ze het publiek om nooit op te geven en sprak een wens voor de toekomst uit.
Dit was de tekst van haar dankwoord:
“Yes, we did it! O, wat ben ik dankbaar. Echt…mijn leven flitst aan mij voorbij. Ze zeggen dat dit gebeurt als je doodgaat, maar ik voel me echt springlevend.
Toen ik elf was kwam ik van Suriname met mijn moeder en mijn broer en het eerste wat ze deed was mij naar musicalles sturen, omdat ik dat zo leuk vond en omdat dit een beetje het heimweegevoel weg zou halen.
En ik werd in die tijd gepest om mijn haar, mijn accent, om mijn kleur, maar dankzij dat accent, dat haar en die kleur sta ik nu hier.
En met al mijn dertien Color Purple castleden, ze noemen het de ‘old black cast’……maar ik noem het dertien tinten prachtig bruin……hebben wij elke avond harder geraakt met z’n allen.
Omdat OpusOne en de Theateralliantie, Koen van Dijk, de gok hebben genomen om The Color Purple hier te laten staan.
En ik weet het, wij mensen van kleur moeten tien keer zo hard werken om gezien te worden.
Maar we zijn gezien. We zijn gezien!
En ik eindig met de woorden van Maya Angelou:
‘Nothing can dim the light that shines from within’.
Laten we dit blijven doen met z’n allen, alle acteurs, alle actrices.
Elke avond mensen gelukkig maken.
Thank you.”
Drie redenen waarom het dankwoord van Jeannine La Rose aansprak:
1. We herkennen onszelf in haar boodschap
Je zou misschien het dankwoord kunnen opvatten als een aanklacht tegen ongelijkheid. ‘Wij mensen van kleur moeten tien keer zo hard werken om gezien te worden’. Op mij kwam het vooral over als motivatie dat alles mogelijk is. We krijgen te maken met tegenslag, maar als je ergens in gelooft, er helemaal voor gaat, dan gaat het je lukken. Een universele boodschap, waarin we ons allemaal wel in herkennen.
Een boodschap die ze dichtbij haarzelf houdt en opbouwt volgens de klassieke structuur ‘verleden, heden, toekomst’. Ze begint immers met haar verhuizing naar Nederland, komt dan uit bij het nu (‘…dankzij…sta ik nu hier…’), en eindigt met het prachtige citaat van de Amerikaanse burgerrechtenactivist Maya Angelou, waar ze een wens voor de toekomst aan verbindt. Daarom is het niet alleen haar verhaal, het is ook ons verhaal.
2. Stijlfiguren gaven haar boodschap kracht
La Rose zet haar boodschap kracht bij door gebruik te maken van stijlfiguren als drieslagen, contrasten en herhalingen.
Met het contrast in haar eerste zin brengt ze het publiek aan het lachen. ‘Ze zeggen dat dit gebeurt als je doodgaat, maar ik voel me echt springlevend.’ Als er op dat moment nog mensen op hun mobieltjes zaten, vanaf dat moment niet meer.
Twee zinnen later weet ze te ontroeren met een zin die zowel een drieslag als een contrast bevat:
‘En ik werd in die tijd gepest om mijn haar, mijn accent, om mijn kleur, maar dankzij dat accent, dat haar en die kleur sta ik nu hier.’
Met het herhalen van de woorden ‘we zijn gezien’ brengt ze vervolgens haar dankwoord tot een climax.
‘En ik weet het, wij mensen van kleur moeten tien keer zo hard werken om gezien te worden. Maar we zijn gezien. We zijn gezien!’
3. Het dankwoord kwam uit haar tenen
Misschien heeft ze van tevoren goed over deze tekst nagedacht, maar het kwam zeker niet ingestudeerd over. Integendeel. Niet vaak zie je in Nederland iemand op deze sprankelende manier een woordje spreken. Het kwam uit haar tenen, haar enthousiasme werkte aanstekelijk en ook de manier waarop ze bijvoorbeeld haar handen gebruikte versterkte haar verhaal.
Bekijk hier het dankwoord van Jeannine La Rose (vanaf 10min20sec)
